I have just been reading how #Germany chemical giant #BASF has been moving its fertiliser production to #China and USA, while #Poland “Azoty” Group is struggling financially with fertilisers imports from… #Russia, who keeps them dirt cheap thanks to state subsidies.

I think this perfectly illustrates a specific form of economic suicide practised by the EU for many years. The embargo on Russian fertilisers in the EU is now being blocked by… #Hungary. Poland is instead lobbying for customs import tariffs and in theory Germany should be its ally here, except BASF has already moved its production out of EU.

The same is now going through with European battery or heat pump manufacturers, while European PV production has long since moved out.

European policy on economy vs environment is bipolar and one gets the impression that the two lobbies are operating in an entire factual isolation from each other.

The ‘environmental fortress’ has dug in to its positions and continues to push ‘ambitious’ emission reduction policies by any means - including those that globally don’t work. Just because emissions in accounting terms ‘disappear’ from the EU does not mean that they have been eliminated globally if they reappear in China - the atmosphere is perfectly indifferent to where specifically CO2 is emitted.

And the transfer of carbon-intensive production (e.g. PV) from the EU to China leads to a net drastic increase in global emissions due to low environmental standards in China, coal power plus long distance transport.

The ‘economic fortress’ reacts to this in the only way available, i.e. by increasing imports - and this literally kills production inside the EU, i.e. exacerbates the aforementioned phenomenon.

The thing is that the imports are a form of compromise with the ‘environmental fortress’, which agrees to them because ‘what you can’t see, you don’t feel sorry for’. Every closed factory or mine in the EU is a ‘victory’ for them (never mind that it reappers in China, that’s ‘elsewhere’), and on top of that, production from China is cheap, which fits the ‘environmental’ narrative of ‘cheap renewables’.

And yes, they are cheap because they are produced in a totalitarian country with no respect for labour rights, environmental protection and with high-carbon energy. Added to this is the long-term cost of monopoly, as China already controls 80% of the global PV supply chain - not just manufacturing! Anyone opening a new PV factory still depends on Chinese raw materials.

And yes, this also applies to the USA, which - as one Polish activist recently argued to me - ‘became independent within a few years without a problem’, supposedly proving that the Chinese monopoly is not a problem.

And here we have another example of the bipolarity of the ‘environmental stronghold’, because everything the US has been doing in recent years in order to increase competitiveness - pragmatism in terms of reducing emissions and import tariffs - is perfectly opposite to what the EU is doing.

Just to illustrate how toxic #Germany “environmental” organisations became in EU.

#Poland branch of #WWF was just denied participation in parliamentary maritime commission based on a very simple - and unfortunately entirely justified - argument.

WWF was one of the organisations which since 2006 blocked Baltic pipelines based on marine protection arguments. They compiled a whole list of threatened species, including birds, marine mammals etc. Then in 2010 they suddenly made “out of court agreement” with Gazprom, WWF head Jochen Lamp became the head of a new environmental fund which incidentally received a 10 million donation from Gazprom. WWF withdrew all its opposition against Nord Stream.[^1]

In a similar way, Greenpeace Germany fiercely fought #nuclear power while having a daughter company Greenpeace Energy, which for years sold… Russian fossil gas in Germany. The company was very active on the lobbing front -it sued European Commission for approving public funding for Hinkley Point C nuclear power plant, published fake reports showing nuclear CO2 emissions to be equal to those of brown coal (!) etc.[^2] The Greenpeace NGO had no problem with fossil gas, they just called it “transition fuel”, and in 2017 they even voted (!) to extend use of coal (!) until 2038. When asked about how support for coal plays with their environmental goals, they just posted a “dissenting voice” which was meaningless because it was non-binding - what was binding was the vote, and they voted for. When the Greenpeace Energy gas controversy was finally highlighted by the media, they simply changed their name to “Green Planet Energy” - they preserved all the legal links with Greenpeace, but they were less obvious under the new name.

[^1]: https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/E-7-2011-004021_EN.html

[^2]: https://en.wikipedia.org/wiki/Green_Planet_Energy#Fossil_gas_controversy

A #Chicago activist Michael McLean demonstrating 30 years of spent fuel in a LaSalle County #nuclear power plant. That’s it, these containers represent over quarter of century of low-carbon generation.

And it’s incorrect to call it “waste” - the fuel in these containers still contains 90%+ usable uranium which is just unsuitable for generation as it has been “polluted” by fission byproducts. But it can be reprocessed back into new fuel - the only reason why it’s not being done today is that it’s cheaper to use newly mined uranium for that purpose. This may change in future and then these containers will be opened and reused.

On average, only 4% of each container is actual “nuclear waste” that needs to be stored somewhere long-term. But even that doesn’t means “millenia”, because the very point of radioactive decay is that this waste loses activity pretty quickly. The more active it is, the faster it decays - and the byproducts separated from spent fuel will drop down to 7% of their original activity in only 100 years.

Niedawno pisałem tutaj dokładnie to samo - tzw. cywilizację zachodnią zabija nie “gender” czy “patriarchat”, zabija ją porzucenie krytycznego myślenia i zastąpienie go najniższymi instynktami “walka lub ucieczka”. Proces ten przejawia się w powszechnej clickbaitozie, redukowaniu skomplikowanych zjawisk społecznych do tępych memów i powszechnym przekonaniu, że “ja tak czuję” jest równoważne “ja wiem”. Wypracowany przez stulecia aparat poznawczy, którego celem miało być łączenie ludzi wobec obiektywnej prawdy i odciąganie ich od trybalizmu na naszych oczach się sypie, a społeczeństwo stacza się z powrotem w plemienne nawalanki sekt, które “wierzą” a nie “wiedzą”.

https://joanwestenberg.medium.com/the-death-of-critical-thinking-will-kill-us-long-before-ai-781fdd23cc7c

Najpierw cytat z Jana Pospieszalskiego bo on jest doprawdy epokowy:

Zgodnie z dyrektywą budynkową w Warszawie (moje okolice) już się zaczyna ocieplanie budynków 10 cm warstwą styropianu. Jak wiadomo temperatury rosną, planeta płonie i będziemy się zaraz wszyscy smażyć, więc należy ocieplać budynki…

I właściwy artykuł ze SmogLabu, który trafnie diagnozuje chorobę, która trawi część polskiej prawicy, każąc im negować wszystkie inicjatywy proekologiczne, tylko dlatego, że proponuje je UE:

https://smoglab.pl/pospieszalski-na-wojnie-ze-styropianem-odklejeni-od-zdrowego-rozsadku/

Taka obserwacja kulturowo-socjologiczna: na Fediverse od dawna jest trochę Rosjan “z Rosji” (w sensie, że nie emigrantów), głównie uciekinierów z mainstreamowych rosyjskich sieci społecznościowych typu VK po wprowadzeniu cenzury kilka lat temu. Poza grupą autentycznie szurniętych nacjonalistów (którzy też byli wtedy w Rosji ścigani, stąd ucieczka z VK) z większością z nich do wojny i przez pierwszy rok można było normalnie dyskutować. Mam tu na myśli dyskusję na poziomie jaki mogą prowadzić ludzie mający czasem odmienne poglądy ale potrafiący wysłuchać argumentów drugiej strony i z nimi polemizować lub je przyjąć. Ale w ciągu ostatniego roku dokonała się ciekawa zmiana kulturowa. Jeżeli mogę dokonać kilku uogólnień na podstawie niedawnej (i chyba ostatniej) dyskusji z nimi:

- W złym tonie jest podawanie… źródeł informacji. W dobrym tonie jest pisanie “swoimi słowami”. To znaczy, jeżeli ktoś napisze “ja wiem, że rakiety S-300 nie mogą trafiać w cele naziemne” to ma to z ich punktu widzenia większą wartość poznawczą niż ”nawet ze źródeł rosyjskich wynika, że mogą - tutaj jest link do TopWar.ru” (popularny portal wojskowy w Rosji). Nie mam pojęcia z czego to wynika, podejrzewam jakiś podprogowy komunikat o tym, że wszystkie linki mogą prowadzić do exploitów i wirusów.
- Całkowite pogrążenie w oficjalnej rosyjskiej narracji - oni nie wiedzą, że Charków był regularnie ostrzeliwany od lutego 2022 i autentycznie myślą, że rosyjskie ostrzały Charkowa zaczęły się dopiero w odwecie za ukraińskie ostrzały Biełgorodu czyli około grudnia 2023.
- Całkowita brak zdolności do konfrontacji z informacją nie pasującą do tej oficjalnej narracji. W naszej kulturze, jeżeli ktoś poda informację sprzeczną z naszą wiedzą to zaczyna się kopanie w źródłach - albo ja mam błędne źródło, albo on/ona i na podstawie uznawanych przez obie strony można to ustalić. Rosyjskie “pokolenie wojenne” po prostu kończy dyskusję, nie było tematu.
- Ciekawe zjawisko “podwójnej moralności” - wobec “swoich” przyznajemy nieco więcej (np. ludobójcze cele Kremla w zakresie “złamania Ukrainy”) niż wobec “obcych” (negowanie tych wypowiedzi i upieranie się, że to tylko “”emocje”). Ale to akurat Rosjanie mieli zawsze, to nie jest nowe zjawisko.
- Odrzucanie dowolnych relacji świadków czy wręcz materiałów wideo z miejsc wydarzeń na tej podstawie, że “nie było cię tam na miejscu, nie wiesz jak było”. W konsekwencji tuzin bezpośrednich relacji wideo z danego miejsca jest odrzucany jako “niewiarygodny” ale obwieszczenia oficjalnych przedstawicieli władzy jest traktowane przynajmniej jako wyraz oficjalnej wersji.
- Bezkrytyczne podejście do częstych w rosyjskiej oficjalnej narracji zmian stanowiska o 180°. Fakt, że dzisiaj władza mówi coś całkowicie odwrotnego niż wczoraj nie wywołuje absolutnie żadnych refleksji na temat tego, że władza może w danym przypadku kłamać oraz, że jutro powie coś inne niż dzisiaj. Jest prawda życia, i jest “prawda etapu”.

W większości są to zjawiska dość oczywiste dla każdego kto ma kontakt z Rosjanami “z Rosji”, nowością dla mnie była obsesyjna fiksacja na “swoimi słowami” oraz odrzucanie źródeł. Nie wiem w jaką stronę to idzie ale wygląda na to, że oni sami siebie zagnali w jakąś sekciarską informacyjną czarną dziurę. Długofalowe konsekwencje, przede wszystkim dla rosyjskiego społeczeństwa, będą dramatyczne.

Problem z takimi “propozycjami pokojowymi” polega na dobrodusznym ignorowaniu przez ich autorów fundamentalnej zasady państwa rosyjskiego czyli samodzierżawia, która przetrwała w formie nienaruszonej zarówno Imperium Rosyjskie, ZSRR i Rosję Putina. Ten kraj nie ma mechanizmów samoograniczenia władzy lub jej demokratycznej kontroli, a zatem jest fizycznie niezdolny do długoterminowego dotrzymywania jakichkolwiek umów czy zobowiązań.

Polska odebrała praktyczne lekcje w tym zakresie po pokoju ryskim (dwie dekady radzieckiego terroru i sabotażu), potem w 1939, potem 1946. Dla przypomnienia, Jałta dawała Europie Środkowo-Wschodniej “dobroduszne” gwarancje bardzo podobne do tych proponowanych dzisiaj Ukrainie przez Bielera (a wcześniej w Umowach Mińskich) - w Polsce miało się odbyć “uczciwe referendum” itd itp. Zostało one oczywiście całkowicie sfałszowane, tak samo jak wybory. Potem Rosjanie wybudowali Żelazną Kurtynę by powstrzymać setki tysięcy uciekających na Zachód i tyle ich widzieli.

Z czysto polskich doświadczeń warto przypomnieć “proces szesnastu”, gdzie Moskwa dawała polskim przywódcom państwowym gwarancje bezpieczeństwa (!) by ich potem aresztować i skazać “za faszyzm”. Z najnowszej historii mieliśmy Memorandum Budapesztańskie, cały szereg umów Rosji z Ukrainą, poświadczoną przez Rosjan (!) umowę Janukowycza z opozycją z 21 lutego 2014, czy wspomniane już Porozumienia Mińskie. Rosjanie często burczą, że Ukraina nie dotrzymała swoich zobowiązań ale, jak zwykle, ich oskarżenia są odbiciem ich własnych nadużyć bo w przypadku Mińska nie tylko nie przeprowadzili żadnych referendów pod egidą ONZ ale wręcz od razu po podpisaniu zawieszenia broni przeprowadzili ofensywę na Debalcewe, podczas gdy Ukraina pod presją międzynarodową wprowadziła ustawę o statusie prawnym Donbasu.